Bericht van de Masters … 3

Marathon
MarathonAMSTERDAM – Na 2 wedstrijden hebben we waarschijnlijk een goed beeld van de competitie dit seizoen.
De extremen hebben we nu meteen al achter de rug: 1 wedstrijd in de regen met harde wind, en 1 in de kou met superijs.
Woensdag 3-11 had Rocky Heighton er meteen zin in. Hij ging vrijwel vanaf het begin alleen weg en had al snel zo’n 100 meter. Na een paar ronden kreeg ie gezelschap van ene Piet Kant (vorig jaar nog M2) en toen na 10 ronden ook de sterke Diek Kubbe(ASV) vertrok uit het peloton werd ik ook wakker. Deze kopgroep zou succesvol kunnen zijn dus moest ik er snel achteraan. Al snel kwam ik bij Diek die helaas de wind toch te sterk vond en waardoor ik alleen door moest naar Rocky en Piet. Daar aangekomen bleek Rocky echter te moe en die liet zich meteen terugzakken naar het peloton. Dat was balen, ik zat nu wel 100 meter voor het peloton maar had maar 1 medevluchter. Piet zag het echter wel zitten en we gooiden er om en om op kop een paar snelle ronden tegenaan.

Meteen hadden we 300 meter, achteraf vertelde Peter Tijsen dat het peloton bijna stilstond: niemand wilde tegen de wind op kop, en de HCA-rijders lieten HGI graag voorgaan. 10 ronden voor het einde kwamen we weer in het peloton terug. Uitrusten was echter lastig omdat er regelmatig iemand in de bochten onderuit ging. In de laatste ronde van het peloton was het zo onrustig dat ook mijn medevluchter Piet Kamps onderuit ging, hij kon gelukkig terugkomen voor de sprint om de 1e plek. Na die val was het beste er bij hem natuurlijk wel vanaf zodat ik die gemakkelijk won.
Woensdag 17-11 waren de omstandigheden dermate goed dat we al vermoedden dat een ontsnapping er vandaag niet in zou zitten. En inderdaad: na de 1e loze ronde ging het meteen hard en de rondetijden kwamen zelden boven de 40 uit. Na 10 ronden waren er al veel afvallers en na 20 leek het alsof de helft van het peloton al weer naar huis was.
Ondertussen vormden Rocky, Peter en ik een aardig treintje en reden we heel makkelijk naar voren om ons voor te bereiden op de eindsprint. De laatste rondes gingen echter heel snel waardoor er weer een paar valpartijen waren en de schrik slaat dan toch in je benen. 300 meter voor de finish flitste opeens Michel Janse (HGI) van achter ons naar voren en het lukte hem net om de laatste bocht als 1e te nemen. Peter en ik reageerden net te laat waardoor ik de laatste bocht heel ruim moest nemen. In de laatste 100 meter kwam ik nog wel dichtbij maar moest ook nog net Piet Kant voor laten gaan: 3e dus. Dit was wel balen omdat ik te lang had afgewacht. Maar ja: ik sta nog steeds bovenaan en over 2 weken weer nieuwe kansen. De stand hieronder geeft aan dat HGI al goed vertegenwoordigd is bovenin: we hebben al wat in te halen.
.
Stand:
1 67 Rene Dodeman Amsterdam 33.1
2 99 Piet Kant Haarlem 33
3 48 Johan Wesseling Diemen 21
4 40 Martien Zwanenburg Ter Aar 17
5 96 Jan Bouterse Blauwe Beugel 16
6 41 Arie Blijleven HGI 16
7 59 Michel Jansen HGI 15.1
8 63 Dirk-Jan Bakker Amstelbocht 13
9 57 Pim Langendoen Jaap Eden 12
10 123 Ron den Hartog Viking 10
11 84 Niels Haarbosch 5 Dorpen 10
12 98 Rene van der Wateren HGI 9
13 53 Peter Luiten HGI 9
14 91 Rocky Haighton HCA 8
15 45 Jan van der Harst Diemen 7
16 107 Martin Huysmans ASV 6
17 30 Fokko Goosen Viking 4
18 12 Coco de Bruin Abcoude 3
19 52 Berend van Bemmel HCA 3
20 95 Cor Oudshoorn Nooitgedacht 2
21 76 Peter Tijsen HCA 2
Over Jaap van der Spek 0 Artikelen
Vanaf 1972 op de ijsbaan te vinden. Eerst als wedstrijdschaatser, daarna 12 jaar als redateur/opmaker van de Op Uw Plaatsen, 10 jaar als trainer op de ZA2 en al weer een behoorlijk poosje als website beheerder. In het dagelijks leven eigenaar van een softwarebedrijf, echtgenoot van Carla en vader van 2 kids, Lisa en Jasper.