Ik wist al een tijdlang dat Annette Gerritsen bezig was met een documentaire over Ireen Wüst in haar aanloop naar de spelen in Zuid-Korea, en ik had me daar zeer op verheugd. Ten eerste omdat ze elkaar kennen, een zelfde sportverleden hebben. Ten tweede omdat Annette Ireen een jaar lang zou volgen. Die twee factoren gaven de film voor mij al bij voorbaat een meerwaarde.
Om met dat eerste aspect te beginnen: ze hebben beiden een verleden in Jong Oranje. Je ziet op foto’s en in amateurfilmpjes het jongehonderige, maar ook de toen al fanatieke wil om te winnen. Dat levert interessante vergelijkingen op met de huidige situatie. En er speelt nog iets anders. Ireen zegt tegen Annette: wij kennen elkaar, ik zal tegenover jou minder terughoudend, opener zijn. Aan de andere kant bekent ze dat ze voorzichtiger is geworden tegenover de media, vooral na het WK in Collalbo, toen ze met een miniem verschil tweede werd en, ver weg van de baan, troost zocht bij haar broer. Daar werd ze alsnog stiekem gefilmd, en het feit dat haar die privacy niet werd gegund is een keerpunt geweest in haar houdiing tegenover de pers.
Het andere aspect, iemand een jaar lang volgen, biedt ook mogelijkheden. Je ziet de trainingsopbouw, de periodisering. De zware krachttraining in de zomer, waarbij ik me onwillekeurig afvraag of een kwestbaar lichaam dat allemaal kan hebben. De spanning van het OKT, door iedereen gehaat omdat je er niets kan winnen, alleen verliezen. En het rare feit dat familie en vrienden hun reis naar de Spelen al hebben geboekt, terwijl Ireen zich zelf nog niet heeft gekwalificeerd.
Dat brengt me op een ander gegeven dat de film duidelijk laat zien: achter elke topsporter staan heel vaak een paar toegewijde ouders. Die van Ireen houden alles bij, ze reizen mee, ze leven mee – ze zijn een vaste waarde waarop ze altijd kan terugvallen. Zo is er bij elk kampioenschap een groepje ouders die samen hun eigen feestje bouwen.
Van een paar onderwerpen had ik wel iets meer willen zien. Bij voorbeeld: wat vindt vriendin en partner Laetitia de Jong er van? We zien wel hoe ze, mede door de winst van Ireen, bij het OKT net te kort komt, maar daar blijft het bij. Misschien ook te privé.
Iets anders waar ik nieuwsgierig naar was: hoe kan het dat de sponsor en vooral ook Rutger Tijsen haar na de Spelen in de steek laten? ‘Te oud’ kan toch geen reden zijn om iemand als Ireen zomaar te laten vallen.
Maar dat zijn kleinigheden die niets afdoen aan mijn waardering voor het geheel. Dat Annette b.v. zelf de camera heeft gehanteerd en heeft meegewerkt aan de montage vind ik een compliment waard. Bij de aftiteling zag ik dat e.e.a. een opdracht was van Ziggo Sport. Fijn van Ziggo, maar de film had ook bij de Publieke Omroep niet misstaan.
Carel Donck
