Op dinsdag 2 oktober overleed oud-lid en voormalig trainer van onze vereniging Hosse Water op de leeftijd van 88 jaar. Een trainer met passie voor de schaatssport waarvan velen iets hebben opgestoken. Hier een kleine bloemlezing welke ik van zijn zoon Ron Water ontving.
“Mijn vader is na het opheffen van de NVBHS gelijk lid geworden van de HCA (1962). Hij is betrokken geweest bij het opstarten van het marathonrijden op de JE-baan. Ik heb nog foto’s van de allereerste wedstrijden. Hij was actief deelnemer aan de marathons. Daarnaast heeft hij een aantal jaren training gegeven, zowel in de zomer als op het ijs. Ook was hij starter en menig HCA lid is voor een wedstrijd door hem weggeschoten. Eind jaren 70, begin 80, heeft hij zijn lidmaatschap beëindigd.
Hij heeft in 1956 (toertocht) en in 1963 (33e in de wedstrijd) de Elfstedentocht gereden. Ik heb foto’s waarin hij samen met Willem Augustin het kerkje van Schettens passeert in 1963.
Hij maakte deel uit van een vriendengroep Amsterdammers op de JE-baan die elke minuut als er natuurijs lag er op uit trokken naar Kortenhoef. Denk daarbij aan Herman Buyen, Hennie van Hesteren, Leen Groothuis, Pa List, Willem Bosdorp, Cees Lissenberg enz.
Vanaf 1985 reed hij alleen nog maar op natuurijs. In het begin van deze eeuw heeft hij zijn schaatsen in een tas op de zolder neergezet en daar voorgoed achtergelaten. De inhoud van de tas was wel natuurijsproef. In de tas zaten een slijpblok, een steen en een wedsteentje, zijn muts, handschoenen en een priem.
Een mooie schaatsherinnering aan mijn vader is dat ik samen met hem in een wak lag te spartelen om er snel uit te kunnen komen. Mijn beide zoons stonden op het te dunne ijs naar ons te kijken. Eenmaal uit het wak gekropen reden er drie generaties Water zonder iets te zeggen in een stevige vaart terug naar de auto. Een stuk van 12 kilometer zonder dat er werd gesproken noch gezeurd werd door de kleine mannetjes. Dit verhaal heeft hij de laatste maanden nog met mij gedeeld”.
Met dank aan Ron Water.
Het volgende gedichtje is van vriend Ron Nooitgedagt.
Hosse,
In de winter
Als water werd tot ijs,
Kwam Hosse pas echt tot leven,
Zou hij schaatsen,
Tot elke prijs!
Over plassen, over vaarten
Ging het dan in grote vaart.
Soms langs d’ Elfsteden,
Met een stempelkaart.
Nu Hosse zijn laatste stempel heeft gezet,
Is zijn tocht op aard voorbij.
Aan gene zijde gaat hij verder, schaats hij
Frank en vrij!
